ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΕΧΝΗ

Πολλοί βλέπουμε την αγάπη όπως την πολυθρόνα μας. Δημιουργούμε μια σταθερή, άνετη, κορνιζαρισμένη παράμετρο για τα αισθήματά μας και καθόμαστε αναπαυτικά, σίγουροι μέσα στις οριοθετήσεις που κάναμε οι ίδιοι. Δεν πηγαίνουμε εμείς για την αγάπη, περιμένουμε να έρθει αυτή σε μας. Την αναζητούμε μέσω αντιπροσώπου, μέσα από μυθιστορήματα, κινηματογραφικές ταινίες και την τηλεόραση. Νιώθουμε ευχαριστημένοι που μετατρεπόμαστε σε παθητικούς παρατηρητές. Φοβόμαστε τα συναισθήματα που έχουν απαιτήσεις και μπορεί, κάποια στιγμή, να ξεφύγουν από τον έλεγχό μας. 

Δεν συνηθίζει η αγάπη να ανθίζει σε τέτοια ατμόσφαιρα. Οι πραγματικοί εραστές δεν επαναπαύονται στην άνεση της αγάπης, αναζητούν κάτι περισσότερο. Αγωνίζονται να κάνουν την αγάπη τέχνη. Έχουν απόλυτη επίγνωση ότι ένας τέτοιος αγώνας απαιτεί μια αδιάκοπη προέκταση των αισθήσεων και ένα αδιάκοπο ακόνισμα της καταπόνησης και της αντίληψης. Μόνο έτσι θα βρεθούν στον ίδιο βηματισμό με την πρόκληση της αγάπης.

Η αγάπη είναι ο μεγάλος καμβάς που περιμένει την καλλιτεχνική μας έκφραση. Το έργο δεν ολοκληρώνεται ποτέ στην πραγματικότητα, είναι πάντοτε ένα έργο σε εξέλιξη. Αλλά, όπως συμβαίνει με κάθε δημιουργική προσπάθεια, καθώς δουλεύουμε, μας προσφέρονται ένα ευρύτερο όραμα, μια καθαρότερη ενόραση και μια γλυκιά απόλαυση που απορρέουν από την ίδια την καλλιτεχνική διαδικασία, χωρίς να σκοτιζόμαστε ιδιαίτερα για τη γνώμη του κριτικού ή για το τελειωμένο αριστούργημα. 

"Η αγάπη, όπως και η προσευχή, είναι μια δύναμη και ταυτόχρονα μια διαδικασία. 

Είναι θεραπευτική. Είναι δημιουργική".

ZONA GALE

Αφιερωμένο στον άνθρωπο που με εμπνέει.
Στον άνεμο κάτω από τα φτερά μου.

Πηγή: "Γεννημένοι για την αγάπη" Λ.Μπουσκάλια, Εκδόσεις Γλάρος, 1992

__________________________________________________

Διαβάστε επίσης:

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΦΟΒΙΕΣ, ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ