ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ

Ο καφές συνδέθηκε με την πολιτική και τη λογοτεχνία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα καφενεία μαζεύονταν άνδρες μόνο για να συζητήσουν τα τρέχοντα γεγονότα, καθώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος γρήγορης ενημέρωσης. Κατάλοιπο αυτής της εποχής τα ξύλα που συγκρατούν τις εφημερίδες για να τις διαβάζουν οι θαμώνες των καφενείων και να τις αφήνουν στους επόμενους, σήμα κατατεθέν των γαλλικών και βιενέζικων καφέ.

Αλλά και στη χώρα μας μετά την απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό άνθισαν τα πολιτικά και φιλολογικά καφενεία. Όσοι ενδιαφέρονται να εντρυφήσουν σ΄αυτό το θέμα θα βρουν άφθονο υλικό στο βιβλίο του Γιάννη Παπακώστα "Φιλολογικά Σαλόνια και Καφενεία της Αθήνας" εκδόσεις βιβλιοπωλείον της "Εστίας" 1988, όπου αναλύεται η "αθέατη πλευρά της πνευματικής ζωής μας". Διαβάζοντάς το ίσως σκεφτείτε ότι το καφενείο, ο χώρος όπου σερβίρεται το πλέον "πνευματικό" μας ρόφημα, ο καφές, αντικατέστησε την αρχαία εκκλησία του Δήμου.

Πόση σχέση έχουν το καφενείο του "Ζαχαράτου" της "Δεξαμενής", το "Πανελλήνιο", τα "Ηνωμένα Βουστάσια", το "Μπάγκειο" ή το πατάρι του Λουμίδη με το "Flocafe", το "Da Capo", 

το "Cafe Classic" ή τα "Haagen Dazs Cafe" με τα καφενεία που περιγράψαμε, θα χρειαστεί ένας ιστορικός ή ένας κοινωνιολόγος για να σας το απαντήσει. 

Εμείς απλώς επισημαίνουμε πως η φιλοσοφία παραμένει η ίδια: άνθρωποι συγκεντρώνονται για να ξεκουραστούν, να ξαποστάσουν, να βρεθούν ή να χαλαρώσουν - μάλιστα-γύρω από ένα φλιτζάνι καφέ. 

Αυτή η ανάπαυλα της επικοινωνίας γίνεται, μάλιστα, πολύ σημαντική στις μέρες μας. 

Δούλεψε η τύχη... και οι Ολλανδοί

Αλλά ας επιστρέψουμε στους κόκκους του καφέ και ας δούμε τι είναι αυτό το μαύρο υγρό που αχνίζει μέσα στο φλιτζάνι μας. Από τον 6ο αιώνα μ.Χ. που πρωτοχρησιμοποιήσαμε τους κόκκους του καφέ μέχρι σήμερα έχει περάσει πολύς καιρός και έχουν αλλάξει πολλά.

Και για να μην παραπονιέστε θα σας πούμε πως και ο καφές, όπως όλα τα ωραία πράγματα σ΄αυτόν τον κόσμο, οφείλει την ύπαρξή του σε μια συγκυρία της τύχης. Ο Αιθίοψ βοσκός που παρατήρησε τις κατσίκες του να ζωηρεύουν, καθώς μασουλούσαν τους κόκκους του καφεόδενδρου, ήταν και ο πρώτος καταναλωτής καφέ. Τον χρειαζόταν εξάλλου για να διατηρείται ξύπνιος στη μοναξιά των βοσκοτόπων.

Μέγας έμπορος καφέδων υπήρξε ο Κρητικός Ναθαναήλ Κανόπιος, που στα 1640 έκανε εισαγωγές καφέ στην Αγγλία και τη Μασσαλία. Αυτό το πρόσωπο μαζί με τον Αιθίοπα βοσκό θεωρούνται από τις πιο μυθικές προσωπικότητες στην ιστορία του καφέ.

Σημαντικό ρόλο στην ιστορία του καφέ έπαιξαν, βέβαια, οι Ολλανδοί θαλασσοπόροι που μετέφεραν το δέντρο της κοφέας από τη Μόκα στο Άμστερνταμ και από κει μεταφυτεύτηκε στο βοτανικό κήπο του Παρισιού. Η ιστορία της μετανάστευσης του καφέ είχε αρχίσει. Το πρώτο δενδρύλιο φυτεύεται στη Μαρτινίκα και από εκεί στον Άγιο Δομίνικο, στη Γουαδελούπη και στα γύρω νησιά. Παράλληλα, οι Ολλανδοί φυτεύουν στις κτήσεις τους, στη Γουινέα. Οι κλιματολογικές συνθήκες και το έδαφος αυτών των περιοχών ήταν ανέκαθεν διαφορετικά από της Αραβαίας και όπως ήταν φυσικό άρχισαν να διαφοροποιούνται και οι ποικιλίες των καφεόδενδρων που προσαρμόζονταν στις νέες τους πατρίδες.

(Η ιστορία του καφέ συνεχίζεται εδώ)