Το παράπονο του πατέρα
μου πάντοτε ήταν, που δεν τραγουδάω
δημοτικά τραγούδια.
Από την άλλη, εμένα πάντα με έβαζαν σε πειρασμό, τα δύσκολα γυρίσματα της φωνής αυτού του είδους, χωρίς όμως να σκεφτώ ποτέ στα σοβαρά να φτιάξω δημοτικό ρεπερτόριο.
Δεν με φαντάστηκα ποτέ δημοτικό τραγουδιστή, και πράγματι, ποτέ δεν έγινα.
Μεμονωμένα όμως, και σε ανύποπτους χρόνους, καθόμουν και μάθαινα όχι ολόκληρο κάποιο τραγούδι, αλλά το γύρισμα της φωνής που θα με εντυπωσίαζε.
Ολόκληρα δημοτικά τραγούδια, μάθαινα μόνο όταν συναντούσα κάτι απίθανο, όπως αυτό: «Έκανα Πάσχα μόνος μου». Όταν βρισκόμουν, ακόμα και σήμερα όταν βρίσκομαι σε παρέες που τραγουδάμε, μου αρέσει και τους αρέσει να μιμούμαι τους δημοτικούς τραγουδιστές και τα γυρίσματα που κάνουν.
Τις περισσότερες φορές με πιάνουν τα γέλια. Δεν αντέχω. Έτσι για πλάκα λοιπόν, είπα να ηχογραφήσω ένα, για τους φίλους μου, που τους αρέσει να με ακούν να προσπαθώ να παριστάνω τον δημοτικό τραγουδιστή. Όσοι το άκουσαν ως τώρα (10.10.2009) ενώ περίμενα να μου πουν κάτι σαν: «γελάσαμε» ή «πλάκα έχει», αυτοί μου λένε: «Τι ωραία που το λες και θα σου πήγαιναν τα δημοτικά και ....»
Με πιάνουν τα γέλια, όχι γιατί είναι γελοία τα τραγούδια αλλά για τον αντίθετο ακριβώς λόγο. Επειδή το δημοτικό τραγούδι θέλει λαρύγγι (που λέμε και στη Βόνιτσα), και μου φαίνεται αξίωση να θέλω να τραγουδήσω όπως ένας Καρναβάς ας πούμε ή ένας Κωνσταντίνου (τεράστιες φωνές αυτές, απλά απλησίαστοι).
Εάν έπρεπε να απαντήσω στην ερώτηση: «είσαι δημοτικός τραγουδιστής;»
Ακόμη κι αν τραγουδούσα επαγγελματικά σε αυτό το είδος, η απάντηση θα ήταν.
Όχι, δεν είμαι, απλός μιμούμαι τους δημοτικούς τραγουδιστές.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Από την άλλη, εμένα πάντα με έβαζαν σε πειρασμό, τα δύσκολα γυρίσματα της φωνής αυτού του είδους, χωρίς όμως να σκεφτώ ποτέ στα σοβαρά να φτιάξω δημοτικό ρεπερτόριο.
Δεν με φαντάστηκα ποτέ δημοτικό τραγουδιστή, και πράγματι, ποτέ δεν έγινα.
Μεμονωμένα όμως, και σε ανύποπτους χρόνους, καθόμουν και μάθαινα όχι ολόκληρο κάποιο τραγούδι, αλλά το γύρισμα της φωνής που θα με εντυπωσίαζε.
Ολόκληρα δημοτικά τραγούδια, μάθαινα μόνο όταν συναντούσα κάτι απίθανο, όπως αυτό: «Έκανα Πάσχα μόνος μου». Όταν βρισκόμουν, ακόμα και σήμερα όταν βρίσκομαι σε παρέες που τραγουδάμε, μου αρέσει και τους αρέσει να μιμούμαι τους δημοτικούς τραγουδιστές και τα γυρίσματα που κάνουν.
Τις περισσότερες φορές με πιάνουν τα γέλια. Δεν αντέχω. Έτσι για πλάκα λοιπόν, είπα να ηχογραφήσω ένα, για τους φίλους μου, που τους αρέσει να με ακούν να προσπαθώ να παριστάνω τον δημοτικό τραγουδιστή. Όσοι το άκουσαν ως τώρα (10.10.2009) ενώ περίμενα να μου πουν κάτι σαν: «γελάσαμε» ή «πλάκα έχει», αυτοί μου λένε: «Τι ωραία που το λες και θα σου πήγαιναν τα δημοτικά και ....»
Με πιάνουν τα γέλια, όχι γιατί είναι γελοία τα τραγούδια αλλά για τον αντίθετο ακριβώς λόγο. Επειδή το δημοτικό τραγούδι θέλει λαρύγγι (που λέμε και στη Βόνιτσα), και μου φαίνεται αξίωση να θέλω να τραγουδήσω όπως ένας Καρναβάς ας πούμε ή ένας Κωνσταντίνου (τεράστιες φωνές αυτές, απλά απλησίαστοι).
Εάν έπρεπε να απαντήσω στην ερώτηση: «είσαι δημοτικός τραγουδιστής;»
Ακόμη κι αν τραγουδούσα επαγγελματικά σε αυτό το είδος, η απάντηση θα ήταν.
Όχι, δεν είμαι, απλός μιμούμαι τους δημοτικούς τραγουδιστές.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
6 σχόλια:
Ξεκινώ με ένα Αληθώς Ανέστη, και χρόνια σου πολλά.
Οι πρώτες λέξεις της ανάρτησης σου, σε φιλικό μπλογκ που είδα, ήταν το έναυσμα να ακολουθήσω αυτό "το παράπονο του πατέρα μου πάντοτε ήταν"...
Δυστυχώς εγώ τον έχω χάσει εδώ και 1 χρόνο και κάτι μήνες.Είχε όμως και εκείνος, ένα ας το πούμε παρόμοιο παράπονο, ότι δεν χόρευα(γιατί δεν γνώριζα) και δεν προτιμούσα τα δημοτικά τραγούδια(παρότι με συγκινούν απίστευτα).
Έψαχνα εδώ και μέρες να βρώ κάποιο από αυτά τα δημοτικά που καθώς τα ακούω κλαίω...για να κάνω μία αφιέρωση στην μνήμη του (Γορτύνιος και λεβέντης στο χορό του, ο Μπαμπούλης μου).Δεν κατάφερα να βρω κάτι, οπότε προσπέρασα την ιδέα.
Το συναίσθημα που δημιούργησε το βιντεό σου, είναι της εκπλήρωσης αυτής της ιδέας στην μνήμη του Πατέρα μου, που κάθε άλλο παρά γέλια μου προξένησε...
Να είσαι πάντα καλά και να δημιουργείς "γυρίσματα ζωής" με τη φωνή σου!
Καλό σου απόγευμα.
Σ 'ευχαριστώ.
Αγαπητή φίλη ''Xibalba'', καλησπέρα, και Χρόνια πολλά! Καλωσόρισες στη διαδικτυακή μας παρέα και σε ευχαριστώ πολύ για το πραγματικά συγκινητικό σου σχόλιο.
Ο Χριστός κατάργησε το θάνατο πάνω στο Σταυρό! Ο θάνατος πονά περισσότερο εκείνους που μένουν πίσω ενώ λυτρώνει εκείνους που φεύγουν.
Το γεγονός το ότι δεν τους βλέπουμε, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Δυστυχώς τα μάτια μας είναι ''κολλημένα'' να μπορούν να βλέπουν μόνο εκείνα που περνάνε από τη δική τους συχνότητα.
Ποιός μπορεί να αρνηθεί ότι ο αέρας δεν υπάρχει; Υπάρχει και το ξέρουμε παρόλο που τα μάτια μας δεν εκπέμπουν στη συχνότητά του για να τον δούμε με τη πραγματική του μορφή. Η αίσθηση όμως μας βεβαιώνει για την ύπαρξή του.
Με παρόμοιο τρόπο τα αγαπημένα μας πρόσωπα, παρακολουθούν τις ζωές μας, μας βλέπουν και μας καμαρώνουν σύμφωνα με τα έργα μας.
Να θυμάσαι πάντα τον πατέρα σου και ακόμη καλύτερα μέσω του τελετουργικού της Εκκλησίας μας.
Είναι πολύ σημαντικό αυτό, το ξέρω!
Και πάλι σε ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου και χρόνια πολλά.
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά απ΄ τη "μακρινή" Λευκάδα!
Χρόνια πολλά, Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Να είστε καλά!
Χρόνια σας πολλά!Χριστος Ανέστη!!εξαιρετικό το μπλόγκ σας!όαση στο γκρίζο"σήμερα"..Το άρθρο σας για τον Καζαντζάκη και την Ασκητική του υπέροχο!συνεχίστε έτσι.Κι εγω αυτό προσπαθώ απο το νεοφώτιστο μπλογκ μου.Να προφερω μια ποιητική αύρα και ποιότητα!
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος.
Σε καλωσορίζουμε στην παρέα μας αγαπητέ/ή Kate'sCakeBox. Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια σε ότι αφορά στην προσπάθειά μας.
Με εκτίμηση, Παναγιώτης.
Δημοσίευση σχολίου