Μετά την ανάσταση του
Λαζάρου, ο Χριστός απομακρύνθηκε πάλι
στον Ιορδάνη ποταμό, για να μην τον
συλλάβουν οι Αρχιερείς που σχεδίαζαν
το θάνατό του.
Έξι ημέρες πριν από το
Εβραϊκό Πάσχα, επέστρεψε στη Βηθανία,
όπου στο γεύμα που προσέφερε η οικογένεια
του Λαζάρου, η αδελφή του Μαρία άλειψε
τα πόδια του Ιησού με μύρο και την επομένη
(Κυριακή των Βαϊών) εισήλθε στα Ιεροσόλυμα
καθήμενος “επί πώλου όνου”.
Τότε ο λαός έστρωνε στη
γη βάϊα (όπως κάνουν στους θριαμβευτές),
επειδή Τον θεωρούσαν επίγειο βασιλέα
(που θα τους ελευθέρωνε από το Ρωμαϊκό
ζυγό) και Τον υποδέχθηκαν με την κραυγή:
“Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν
ονόματι Κυρίου, ο Βασιλεύς του Ισραήλ”.
Από την υποδοχή αυτή
σείστηκε και χάρηκε η Σιων, ενώ σήμερα
χαίρεται και εορτάζει η νέα Σιών, ο νέος
Ισραήλ, δηλαδή όλοι εμείς, γιατί έρχεται
ο Κύριος νικητής του θανάτου προδηλώνοντας
τη δική Του και τη δική μας ανάσταση.
Στους Ι.Ναούς μοιράζονται
στο λαό βάϊα, δάφνες ή κλαδιά ελαιών.
Τα βάϊα, δηλ. τα απαλά
κλαδιά των φοινίκων, εσήμαιναν τη νίκη
του Χριστού κατά του διαβόλου και του
θανάτου. Το “Ωσαννά” ερμηνεύεται “σώσε
με, παρακαλώ” και το πωλάριον της όνου,
ζώο αδάμαστο και ακάθαρτο, κατά το
Μωσαϊκό Νόμο, με το κάθισμα του Χριστού
σ΄αυτό, σήμαινε την πρώην ακαθαρσία και
αγριότητα των εθνών και την υποταγή
τους μέσα από αυτά στο Ευαγγελικό Νόμο.
Πηγή: Λατρευτικό
Εγχειρίδιο
ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ
Πηγή εικόνας: Ορθόδοξος Συναξαριστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου