Μεγάλο Σάββατο

(Μεγάλη Παρασκευή Εσπέρας)

Το Μ.Σάββατο επιτελούμε ανάμνηση της ταφής του Σώματος του Χριστού, από το οποίο δε χωρίστηκε η Θεότητά Του και της καθόδου της Ψυχής Του στον Άδη, ενωμένης και αυτής με την παντοδύναμη Θεότητά Του. Εκεί ενίκησε τον Άδη και ελευθέρωσε τις κρατημένες σ΄αυτόν ψυχές (όσες, φυσικά, επίσπευσαν).

Σήμερα, Σάββατο, ο Κύριος αναπαύεται, όπως ο Θεός αναπαύθηκε μετά τη Δημιουργία των έξι ημερών, “τη ημέρα τη εβδόμη”. Το Σάββατο αυτό του Νόμου και της Δημιουργίας προετύπωνε το Σάββατο του Κυρίου: Την ανάπαυσή Του στον τάφο. “Ύπνοί η Ζωή”, (γι΄αυτό κάθε Σάββατο θυμούμεθα τους κεκοιμημένους και τελούμε Μνημόσυνα).

Την τρίτη ημέρα ενώθηκε πάλι η Ψυχή με το Σώμα και ανέστη ο Κύριος εκ νεκρών”.

Κατ΄αυτό τον τρόπο, η Ψυχή του Κυρίου ενίκησε τον Άδη και το Σώμα ενίκησε το θάνατο, επειδή ήταν ενωμένα με τη Θεότητά Του.

Στην Ακολουθία της βραδιάς ψάλλονται σε τρεις στάσεις και τα λεγόμενα “Εγκώμια” - μικρά και πολύ αγαπητά τροπάρια αγνώστου ποιητή. Πιθανόν να είναι συνθέσεις, του ιε΄αιώνα. Μετά τη Δοξολογία γίνεται έξοδος και περιφορά του “Επιταφίου” με το ιερό Κουβούκλιο.

Το Μ.Σάββατο πρωί γίνεται ο Εσπερινός του απογεύματος, δηλ. του Πάσχα, μαζί με τη Θ.Λειτουργία του Μ.Βασιλείου. Έχει αναστάσιμο χαρακτήρα και ο λαός την ονομάζει “πρώτη Ανάσταση”. Είναι πάρα πολύ ωραία ακολουθία, λόγω της κοσμοσωτηρίου εορτής του ΠΑΣΧΑ, με ωραιότατα τροπάρια. Να ένα στιχηρό ιδιόμελο του Εσπερινού:

“Σήμερον ο άδης στένων βοά. Συνέφερε μοι ει τον εκ Μαρίας γεννηθέντα μη υπεδεξάμην. Ελθών γαρ επ΄εμέ, το κράτος μου έλυσε. Πύλας χαλκάς συνέτριψε. Ψυχάς ας κατείχον το πριν, Θεό ων ανέστησε. Δόξα, Κύριε, τω Σταυρώ σου και τη αναστάσει σου”.

Και ο προεόρτιος παιάνας χαράς:

“Ανάστα ο Θεός

κρίνον την γην

ότι συ κατακληρονομήσεις

εν πάσι τοις έθνεσι”.

Εδώ τελειώνει η περίοδος του Τριωδίου. Από της Αγίας Κυριακής του Πάσχα αρχίζει άλλη περίοδος του εκκλησιαστικού έτους, η περίοδος του ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΑΡΙΟΥ.

Πηγή: Λατρευτικό Εγχειρίδιο 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Σ. ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ

Πηγή εικόνας: evrytanika.gr