Είναι αλλιώτικος ο καφές δίπλα στη θάλασσα. Λες και αλλάζει η γεύση του. Ο αέρας έχει άλλη μυρωδιά, μοσχοβολάει πέλαγος! Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε κάπου παραθαλάσσια να απολαύσουμε ένα απογευματινό καφεδάκι, κι έτσι επιλέξαμε να πάμε στη Βάρκιζα. Βρήκαμε μια καφετέρια δίπλα στο γαλάζιο μαγικό νερό! Πιάσαμε κουβεντούλα και βλέπαμε τα καΐκια να αρμενίζουν! Είναι αλήθεια τελικά πως η θάλασσα σε ξεκουράζει. Αρκεί να αφεθείς, να ελευθερώσεις το βλέμμα σου μέσα στο γαλάζιο της και τότε θα νιώσεις να επιστρέφει σε εσένα μια ηρεμία, μια παράξενη θετική αύρα. Στη Βάρκιζα δεν αισθάνεσαι πια αυτό που λέμε «Αθήνα», με την κακή έννοια της Αθήνας. Ακόμα και η φύση νιώθει χωρίς μπελάδες.
Παρακάτω συναντήσαμε έναν ψαρά μαζί με την εγγονή του, ο οποίος με υπερηφάνεια μας παρουσίασε την πραμάτεια του. Χταπόδια ολοζώντανα, σουπιές, καλαμάρια ακόμα και σμέρνα είχε η ψαροκασέλα του. ''Ελάτε εδώ βρε παιδιά να τραβήξετε καμιά φωτογραφία'' μας είπε και μας εξηγούσε διάφορα από τη ζωή του και την εργασία του με τη θάλασσα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου