Βόλος - Πήλιο

Ενάμιση μήνα πριν, μας είχαν υποσχεθεί τούτη την εκδρομή. Είχαμε ακούσει τόσα για αυτό το μέρος και θέλαμε πολύ να το επισκεφτούμε. Διήμερη εκδρομή στο Βόλο και στα χωριά του Πηλίου. Σάββατο 6 Ιουνίου, αναχωρήσαμε στις 07.30 π.μ. από την Πλατεία Κοτζιά με τον Σύλλογο 

Π.Ε.Σ - Ο.Τ.Α 

(ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ) 

με έδρα την Αθήνα και το αναφέρουμε αυτό με ιδιαίτερη χαρά! Αυτή ήταν η δεύτερη εκδρομή μας με το σύλλογο και από τη νέα σεζόν πρώτα ο Θεός θα τους ακολουθήσουμε και σε άλλες εκδρομές τους. Ο ενθουσιασμός, η ενέργεια, το κέφι και η διάθεση για ταξίδια που συναντήσαμε στο σύλλογο, δύσκολα θα τα συναντήσει κανείς και στα πιο νεανικά γκρουπ ίσως.

Φωτογραφία λίγο πριν ξεκινήσουμε από την Πλ.Κοτζιά.

 Αφού το ταξίδι ξεκίνησε, λίγο αργότερα, ο κύριος Σπύρος Λιανός, μοίρασε σε όλους μας αυτό το αναμνηστικό εγχειρίδιο. Μια εργασία που όπως μας ανέφερε και ο ίδιος από το μικρόφωνο του λεωφορείου, την είχε ξεκινήσει ένα μήνα πριν το ταξίδι, αναζητώντας εικόνες και πληροφορίες στο διαδίκτυο έτσι ώστε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, να ξεφυλλίζουμε το εγχειρίδιο και να ενημερωνόμαστε για όσα πρόκειται να επισκεφτούμε και όχι μόνο. Μια εργασία που αναλαμβάνει σε κάθε εκδρομή με το σύλλογο α-φι-λο-κε-ρδώς, με μεράκι, με κόπο και πολύ από τον προσωπικό του χρόνο. Ένα σωστό ενθύμιο! Τον ευχαριστούμε πολύ!!!

Μιάμιση ώρα μετά, κάναμε την πρώτη στάση σε ένα από 

τα εστιατόρια που βρίσκονται στις εθνικές οδούς. 

Πήραμε το καφεδάκι μας μέσα στο λεωφορείο και απολαύσαμε 

τη διαδρομή.

ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑ

Περάσαμε μέσα από το Βόλο και πήραμε το δρόμο για Πορταριά και Μακρινίτσα. Ο καιρός δυστυχώς δεν ήταν και τόσο με το μέρος μας. Η προγραμματισμένη στάση στην Πορταριά, δεν έγινε ποτέ. Μαύρισε ο ουρανός και η βροχή δυνάμωνε. Οπότε σκεφτήκαμε να συνεχίσουμε για Μακρινίτσα. Και έτσι έγινε. Όσο το λεωφορείο ανέβαινε το βουνό, βλέποντας τη θέα από κάτω, έμοιαζε λες και είσαι μέσα σε αεροπλάνο που όσο η ώρα περνούσε τόσο έπαιρνε ύψος. Ώσπου κάποια στιγμή, βλέπουμε απέναντι ένα χωριό ''κρεμασμένο'' στη βουνοπλαγιά όπως ένα τσαμπί σταφύλι στην κληματαριά του. Ήταν η Μακρινίτσα, ένα χωριό τελείως άγνωστο σε εμάς. Όσοι όμως το έχουν επισκεφτεί, ξέρουν ότι τη Μακρινίτσα, δίκαια την αναφέρουν και ως:

''Το μπαλκόνι του Αιγαίου''.

Οι πρώτες φωτογραφίες από τη στιγμή που μας άφησε

το λεωφορείο. Εδώ ο καιρός ήταν σχετικά καλός!

Πανοραμική φωτογραφία από την Μακρινίτσα. 

Στο βάθος κάτω, ο Βόλος!

Μπαίνοντας στην κεντρική πλατεία, συναντάμε το Ναό 

του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου με έναν τεράστιο 

πλάτανο στα αριστερά του με μεγάλης ηλικίας όπως 

δείχνει και ο γιγάντιος κορμός του.

Λιθόστρωτα σοκάκια.

Από κάτω ο Βόλος.

Καθώς προχωρούσαμε, τυχαία φωτογράφησα αυτό το εστιατόριο. Μου έκανε  εντύπωση το σημείο του. Δεν είχαμε φτάσει ακόμα ως εκεί. Λίγο πιο μετά, αυτό ήταν το εστιατόριο που καθίσαμε για φαγητό. Ίσως το πιο απολαυστικό φαγητό της χρονιάς με μια απίστευτη θέα που θα μας μείνει αξέχαστη.

Και φυσικά η γατούλα απαιτεί το μερίδιό της αφού
 οι μυρωδιές  τις ''έσπασαν'' τη μύτη. Και πως
να της αντισταθείς έτσι που σε παρακαλάει;

_____________________________________________________________

Μετά τη Μακρινίτσα, επιστροφή στο Βόλο.
Εκεί, θα τακτοποιήσουμε τα πράγματά μας στο
ξενοδοχείο που ο σύλλογος έχει κλείσει και θα περάσουμε
την υπόλοιπη μέρα μας κοντά στη θάλασσα κυρίως.

ΒΟΛΟΣ

Οι πρώτες μας φωτογραφίες στην παραλία του Βόλου,

μετά την ολιγόλεπτη ξεκούραση στο ξενοδοχείο.

ΜΝΗΜΕΙΟ

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ

ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Ο Μεγαλοπρεπής Ναός 

του Αγίου Κωνσταντίνου στην παραλία του Βόλου.

Η παραλία του Βόλου.
Σε αυτή τη φωτογραφία, μας θύμισε καταπληκτικά
την παραλία της Θεσσαλονίκης.

Το γεφυράκι

_______________________________________________________

ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑ ΠΗΛΙΟΥ

Κυριακή πρωί, μαζέψαμε τα πράγματά μας, πήραμε ένα πρωινό στο ξενοδοχείο και αποχαιρετίσαμε το Βόλο. Το πρόγραμμα τώρα έλεγε, Εκδρομή στα πανέμορφα χωριά του Πηλίου και ύστερα επιστροφή στην Αθήνα. Άστατος ο καιρός, γκρίζα σύννεφα και δυνατή βροχή. Οι προγραμματισμένες μας στάσεις ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθούν, συνεχίζαμε την πορεία μας ελπίζοντας πως κάποια στιγμή ο καιρός θα κρατήσει. Φτάσαμε στην Τσαγκαράδα και ο καιρός προσποιείται ότι μας κάνει τη χάρη. Κατεβήκαμε από το λεωφορείο και κατευθυνθήκαμε προς τον Ναό της Αγίας Παρασκευής που εκείνη την ώρα είχε Θεία Λειτουργία!

Πανύψηλα πλατάνια αγκαλιάζουν το Ναό 

της Αγίας Παρασκευής και εκτός από τον πεντακάθαρο αέρα

χαρίζουν και μια ξεχωριστή ομορφιά στον αυλόγυρο του Ναού.

Εκεί στον ίδιο χώρο, στον αυλόγυρο το Ναού, υπάρχει αυτή

η καφετέρια με το μπαλκόνι. Οι τυχεροί πρόλαβαν και 

έπιασαν θέση, οι υπόλοιποι απόλαυσαν μέσα 

το καφεδάκι τους μιας και η βροχή δεν επέτρεπε να καθίσουν

έξω στα τραπεζάκια της αυλής.

_________________________________________________________

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΗΛΙΟΥ

Μετά το χωριό Τσαγκαράδα, επόμενη στάση, Άγιος Ιωάννης Πηλίου, για ξεκούραση και φαγητό. Εδώ παθαίνει κανείς σοκ, σαν έρχεται αντιμέτωπος με αυτή τη θάλασσα. Κάνεις μια έτσι το βλέμμα σου και βλέπεις να ανοίγεται μπροστά σου ολόκληρο το Αιγαίο! Το καταγάλανο χρώμα της θάλασσας, το κύμα, οι πέτρες, ο αέρας.. Πόσους παλμούς μπορεί να αντέξει η καρδιά μπροστά σε ένα τέτοιο σκηνικό; Ακόμα και αγριεμένη, η θάλασσα είναι τόσο πανέμορφη!!! Γαλάζια μάγισσα, σε ξελογιάζει και σου παίρνει καιρό να συνέλθεις. Ίσως και να μην καταφέρεις να συνέλθεις ποτέ, όπως συμβαίνει άλλωστε σε εμένα.

Και δεν συμβαίνει με όλες τις θάλασσες έτσι. Θυμήθηκα τώρα εκείνη τη θάλασσα στην Ολλανδία. Όταν ρώτησα, ''γιατί είναι τόσο θολά τα νερά;'' μου απάντησαν: ''επειδή έχει κύμα''. Μα κι εδώ έχει κύμα αλλά το χρώμα της παραμένει γαλάζιο! Γι΄αυτό είναι καλό κανείς να ταξιδεύει, για να βλέπει, τί πραγματικά έχει αυτή η πατρίδα και να εκτιμά τον πλούτο της.

Άνοιξαν οι ουρανοί!

________________________________________________________

ΧΑΝΙΑ ΠΗΛΙΟΥ

Μετά τον Άγιο Ιωάννη Πηλίου, επιστρέψαμε με ομπρέλες στο πούλμαν που για κακή μας τύχη είχε παρκάρει αρκετά μακριά από το ταβερνάκι που είχαμε καθίσει για φαγητό. Όσο η ώρα περνούσε ο καιρός χειροτέρευε! Το λεωφορείο ''εξαφανίστηκε'' μέσα σε ένα πηχτό στρώμα ομίχλης!

Και μια τελευταία στάση για καφέ πριν την επιστροφή μας για την Αθήνα, στο χωριό Χάνια Πηλίου, και η βροχή - ΒΡΟΧΗ! Δυστυχώς.

Η θέα από από το παράθυρο της καφετέριας.

Κλείνουμε αυτό το μικρό αναμνηστικό αφιέρωμα με το χάρτη. Στα κόκκινα τετραγωνάκια σημειωμένα τα χωριά που περάσαμε. Σας προτείνουμε να κάνετε αυτή τη διαδρομή αν σας δοθεί η ευκαιρία και ας ελπίσουμε ότι εσείς θα είστε πιο τυχεροί από εμάς και να μην πέσετε σε κακοκαιρία. Σε περίπτωση, μην λησμονήσετε στα χωριά του Πηλίου να δοκιμάσετε το περίφημο σπετσοφάι που είναι η σπεσιαλιτέ και αν επισκεφτείτε το Βόλο, να καθίσετε οπωσδήποτε στα περίφημα τσιπουράδικα!!!  Βραδάκι κατά προτίμηση!

Fotos: www.oxigon.blogspot.com ©